Αγάπη χωρίς ανταπόκριση

 

 Όποιος αγαπάει δίχως ανταπόκριση, μπορεί να δαμάσει το πάθος του γιατί ο ίδιος είναι δημιουργός του πόνου του. Αν δεν το κατορθώσει υποφέρει τουλάχιστον από δικό του λάθος.

Όποιος αγαπιέται δίχως να αγαπάει, δεν έχει σωτηρία, γιατί το μέτρο και το όριο αυτού του πάθους δεν βρίσκεται στα χέρια του, μα πέρα από τη δύναμη του και καμιά θέση δεν είναι αρκετά δυνατή μπροστά στην επιθυμία ενός άλλου.

Το αδιέξοδο αυτού του δεσμού, μονάχα ίσως ένας άντρας, μπορεί πραγματικά να το νιώσει, γιατί μονάχα γι΄αυτόν η ανάγκη της αντίστασης που χρειάζεται σε τέτοια περίπτωση είναι μαζί μαρτύριο και έγκλημα. Όταν η γυναίκα αμύνεται απέναντι σε έναν ανεπιθύμητο έρωτα, υπακούει κατά βάθος στο νόμο του φύλου της.

Ο έρωτας δίχως ανταπόκριση είναι ένα μάταιο βάρος που καθυστερεί τα βήματα μας. Ο έρωτας , η αγάπη δεν έρχονται ποτέ για να μας πληγώσουν και να μας πονέσουν κ δυστυχώς όμως ,φαίνεται ότι σε κάποιες περιπτώσεις το κάνουν κ Η επιθυμία για έναν τέτοιο έρωτα πολλές φορές , είναι περισσότερο συγκλονιστική κι από την εκπλήρωσή του κ  το σίγουρο είναι, ότι ο αναστεναγμός που βγαίνει για το ανεκπλήρωτο είναι και μια πηγή δύναμης για τη ζωή μας...μας βοηθάει να ξεχάσουμε και να ονειρευτούμε κ Μήπως οι άνθρωποι που διαλέγουν να αφοσιωθούν σ΄ ένα ανεκπλήρωτο έρωτα, που ποτέ δεν έζησαν ρεαλιστικά , δημιουργούν στη ζωή τους συναισθηματικά αδιέξοδα και εγκλωβισμούς ;κ Η εξαπάτηση του εαυτού μας μπροστά στην αίσθηση του ιδανικού και άφθαρτου γίνεται στο τέλος μια βασανιστική εμμονή.

Τι προσφέρει όμως ένας ανεκπλήρωτος έρωτας ; Γλιτώνουμε κυρίως τη σπατάλη ενέργειας. Αποφεύγουμε τις καθημερινές συναλλαγές, το άγχος για κοινά σχέδια ζωής, τις συγκρούσεις , τις διαφωνίες κ μια τέτοια αγάπη που βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού μας , χρειάζεται μόνο τη σκέψη μας κ ακόμα, απομακρύνει όλες τις δυσάρεστες και αγχωτικές καταστάσεις μιας ρεαλιστικής σχέσης κ Βασικά αυτό που έχει σημασία είναι να μάθει να αγαπάει κανείς κ χωρίς να ενδιαφέρεται για το που θα οδηγήσει αυτό και πώς θα ολοκληρωθεί κάνοντας το κύκλο του κΗ πραγματικά ώριμη αγάπη, η τέχνη να μάθουμε να αγαπάμε, δεν ενδιαφέρεται για το ανεκπλήρωτο κ το αν θα ολοκληρωθεί ή το αν θα εκπληρωθεί με κάποιο τρόπο, είναι μάλλον δευτερεύον κ σημασία έχει να μάθουμε να αγαπάμε κ να μάθουμε να αγαπάμε δίχως την απαίτηση να είναι ο άλλος ιδανικός κ να είναι όμως ιδανικό μας η ίδια η αγάπη και τα συναισθήματα που μας χαρίζει κ η ανιδιοτελής αγάπη σαν δείγμα ωριμότητας θα πρέπει να είναι στόχος όλων μας ,ανεξάρτητα αν εκπληρώνεται η οχι!