Αντίο Λουσάκη μου!!

Αυτή ήταν η αγαπούλα μου... το μικρό μου Λουσάκη!!
Η μικρή μου γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1994!

Και πέθανε χτες.... την είχα 16,5 ολόκληρα χρόνια και την έχασα...

Ξέρω ότι αυτό το άρθρο μπορεί να μην ενδιαφέρει κανέναν και ίσως να μην το διαβάσει κανείς... αλλά εγώ πρέπει κάπου να τα πω...

Όταν την είχα πάρει στο σπίτι ήταν μόλις 40 ημερών!Ήταν τόσο μικρούλα που όταν μια μέρα παίζαμε σε κάποια φάση την έχασα .. έψαξα όλο το σπίτι και δεν την έβρισκα πουθενά!! Τελικά είχε κουραστεί και γιαυτό σκέφτηκε να πάρει έναν υπνάκο... μέσα στο παπούτσι του μπαμπά μου...Ήταν πολύ καλό και υπάκουο σκυλί. Δεν ήθελε να με βλέπει δυστυχισμένη και γιαυτό έκανε τα πάντα για να είμαι καλά, όταν έκλαιγα έβρισκε τρόπους να με κάνει να γελάω ..Την είχα από το δημοτικό πέρασα το γυμνάσιο , το λύκειο,αρραβωνιάστηκα και αυτή ήταν πάντα δίπλα μου να μου χαρίζει την αγάπη της χωρίς πολλά ανταλλάγματα,της αρκούσε μόνο να την πάρω αγκαλιά και να παμε μία βόλτα τα δυο μας τίποτα άλλο.

Αγαπημένο της παιχνίδι ήταν το παπάκι της της άρεσε πολύ το αγαπούσε...Το καλοκαίρι έμπαινε στο αμάξι και πηγαίναμε στο εξοχικό μέχρι να φτάσουμε δεν σταματούσε να κλαίει εκεί ήταν ελεύθερη δεν φορούσαμε το λουρί.. 

Μου λείπει... μου λείπει πολύ!!! Και ξέρετε κάτι μου λείπει το μεσημέρι που έτρεχε μόλις στρώναμε το τραπέζι για να ζητιανεύει και ας ήταν το πιάτο της γεμάτο..Μου λείπει το γάβγισμα της ... Το να της λέω την ατάκα "Λούση στην θέση σου"και αυτή χωρίς δισταγμό να πηγαίνει στο σπιτάκι της.

Είχε καρκίνο στο Πάγκρεας την τελευταία μέρα πονούσε πάρα πολύ και δεν ήταν τον σκυλί μου άλλα ένα σκιάχτρο δεν αντιδρούσε σε τίποτε .Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι δεν υποφέρει πια και ότι μπορεί να πέθανε άλλα την είχα στην αγκαλιά μου...Πέθανε στα χέρια μου και δεν ήταν μόνη...

Αν κάποιος δεν είχε ποτέ σκύλο ίσως με βρει υπερβολική αλλά δεν μπορεί να καταλάβει πώς είναι να αγαπάς ένα ζωάκι μια ψυχή τόσο αθώα να την έχεις όπου είσαι και εσύ τόσα πολλά χρόνια και μετά να την χάνεις... 

Είναι νωρίς ακόμα και τα αισθήματά μου είναι ακόμα πολύ δυνατά άλλα δεν θα πάψει ποτέ να μου λείπει το μικράκι μου!!!

Της έλεγα ένα τραγούδι χαζό για μερικούς αλλά όταν παίζαμε της το έλεγα..και θα τελειώσω με αυτό

"μίνι μίνι μο είναι το μωρό είναι το Λουσάκη το μικρο μωράκι"
ΑΝΤΙΟ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙ ΜΟΥ!!!